سرزمین سبز بی مزه: سر خوردن

۱۳۸۸ بهمن ۷, چهارشنبه

سر خوردن

دوست دارم بی هیچ ترسی ، فکری و آسوده در زمان سر بخورم !
اما سر خوردن یکی از سخت ترین کارهاست اگه بد سر بخوری حسابت با کراما کاتبین ...

دیگه فلسفه بسه !

راستی اگه کسی عقلش را از دست داد و خواست بیاد مالزی درس بخوانه و زن بچه داشت بره اول سفارت برای اونهاهم ویزا بگیره !
ارزونتر در می آید .

۱ نظر:

سعید گفت...: این سرخوردن های تو هم برا من شده معما!; ۱۱ بهمن ۱۳۸۸ ساعت ۲۰:۲۰

ارسال یک نظر

چرا می نویسم ؟

در دنیا گاهی اتفاقات عجیبی می افتد که داستان ها از آن جا آغاز می شوند. یک روز یک انسان به پشت سرش نگاه می کند و بعد قلمش را بر می دارد و شروع به باز گفتن داستان زندگی اش می کند. گاهی این داستان بسیار زیباست. آنقدر که دیگران هم آن را می خوانند. نه اینکه صرفا قابل تحمل باشد. ولی گاهی هم آدم برای دل خودش می نویسد. گاهی اصلا اتفاقی نمی افتد و همین باعث می شود که آن انسان قلمش را بردارد و یا لپ تاپش را روشن کند و شروع به نوشتن کند. نوشته های او اگر جهان را تغییر ندهد بی شک خود او را که عوض می کند.

سرزمین سبز بی مزه

پیوندها

جستجوی این وبلاگ

۱۳۸۸ بهمن ۷, چهارشنبه

سر خوردن

۱ نظر:

بايگانی وبلاگ