ادامه مطلب قبلی

غربت تنهایی سخته اون هم اولش . امروز تو دانشگاه مالایا داشتم با آقا حسین صحبت می کردم .- این آقا حسین ما با خانمش و بچه چهار سالش اومده مالزی برای بالاتر بردن دانش بعد از چند سال کار و تلاش در ایران . تو این دیدار های کوتاه انسانی است ماه .-
در بین حرف زدن به این رسیدم که من در ایران و تهران کم حرف وساکت بودم ! دیدم دیدگانش چپ شد . گفتم البته تنهایی باعث می شود وقتی که گوش پیدا کردی زیاد حرف بزنی .
 یکی دیگه هم همین را چند شب پیش به من گفت .
نمی دانم شاید باز به عادت تهران برگردم راستی دوستان  من کم حرف بودم یا پر حرف ؟

غریب الغربا

زیارت امین الله  این چون به هر حال سورس باشه بد نیست!

زیارت امین الله ( این یکی باید کار کنه! )

باید یک محدودیت هایی برای خودم قائل شم !

overdose

مثل اینکه دارم زیاده روی می کنم و این زیاده روی دارد یک دوست تازه را ازمن می گیرد .

در این بیابان سبز تنها چیزی که پیدا نمی شود دوست ،  یکی می گفت که دوست ایرانی اینجا زیاده.
آره ، ایرانی تو ایران هم زیاده ولی دوست کیمیاست .
وای به حال اینجا.
انسان به هرچی عادت می کنه حتی تنهایی ولی این آخری واقعا شکجه است ، خدا همه از انفرادی  نجات بدهد.

سر خوردن

دوست دارم   بی هیچ ترسی ، فکری و آسوده در زمان سر بخورم !
اما سر خوردن یکی از سخت ترین کارهاست اگه بد سر بخوری حسابت با کراما کاتبین ...

 دیگه فلسفه بسه !

راستی اگه کسی عقلش را از دست داد و خواست بیاد مالزی درس بخوانه و زن بچه داشت بره اول سفارت برای اونهاهم ویزا بگیره !
ارزونتر در می آید .

روی جوانی

عاشق روی جوانی خوش نوخاسته‌ام		و از خدا دولت این غم به دعا خواسته‌ام
عاشق و رند و نظربازم و می‌گویم فاش		تا بدانی که به چندین هنر آراسته‌ام
شرمم از خرقه آلوده خود می‌آید		که بر او وصله به صد شعبده پیراسته‌ام
خوش بسوز از غمش ای شمع که اینک من نیز		هم بدین کار کمربسته و برخاسته‌ام
با چنین حیرتم از دست بشد صرفه کار		در غم افزوده‌ام آنچ از دل و جان کاسته‌ام
همچو حافظ به خرابات روم جامه قبا		بو که در بر کشد آن دلبر نوخاسته‌ام

ساحل

دلم می لرزه ، دنبال ساحل که اینجا نیست ، تو این سبزی داره غرق می شه!
اینجا غریبه ها آشنا ترند ، خوبه یا بد نمی دونم ... به هر حال می فهمی که انسانیت جدای ملیت  یک چیز دیگست !
دوست دارم این حس دیر آشنا شدنم را بشکنم به دیگران اعتماد کنم و...اما باز تنهام و دوست کیمیایی همیشگی من ....

Hafez

ببرد از من قرار و طاقت و هوش	بت سنگین دل سیمین بناگوش
نگاری چابکی شنگی کلهدار	ظریفی مه وشی ترکی قباپوش
ز تاب آتش سودای عشقش	به سان دیگ دایم می‌زنم جوش
چو پیراهن شوم آسوده خاطر	گرش همچون قبا گیرم در آغوش
اگر پوسیده گردد استخوانم	نگردد مهرت از جانم فراموش
دل و دینم دل و دینم ببرده‌ست	بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش
دوای تو دوای توست حافظ	لب نوشش لب نوشش لب نوش

مطلب

یک چرخی در وب زدم ، گفتم بگذار در باره عمران سازه های دریایی مطلبی بخوانم وب لاگی پیدا شده و باز نویسنده وب لاگ به کانادا رفته بود الهی که ....

اگر تنهاترین تنها ها شوم، باز خدا هست

اگر تنهاترین تنها ها شوم، باز خدا هست ، او جانشین همه نداشتن هاست

.نفرین و آفرین ها بی ثمر است

.اگر تمامی خلق گرگهای هار شوند و از آسمان، هول و کینه بر سرم بارد تو مهربان جاودان آسیب ناپذیر من هستی

.ای پناهگاه ابدی ! تو میتوانی جانشین همه بی پناهی ها شوی

« دکتر علی شریعتی »

شروع

به نام خدا
سلام ،
مهاجرت به عنوان یک پدیده کلا توصیه شده است و حالا از چه شرایطی و به کجا شاید از همه اون توصیه ها مهم تر باشه.
حدود یک ماه که برای دستیابی به علوم مهندسیزیستپزشکی به سرزمین استوایی وسرسبز مالزی آمدم !!!
دوستانی که من می شناسم می دانند که کلا شکم بنده شخصیت مهمی بوده حالا بیشتر از من اونه که از وضع شاکیه!
اسم وبلاگ هم هیچ ربطی به آقای میر حسین موسوی ، جنش مردمی سبز های ایران و بقیه چیز ها نداره و فقط نشان دهنده مدتی خواهد بود که من مهمان این قسمت کره آبی خواهم بود . که به سید قولش را داده بودم.
می خواستم یک وب لاگ عام با آیدی معمول شاهزاده ایرانی بسازم که مازیار زد تو ذوقمون . بعد یک چند اسم پیشنهاد کرد که از اون تریب های مازیاری بودن به من نمی خوردند بعد اگه می گذاشتم مثل تلفظ Cos به لهجه اینگلیسی سخت گفتنشون به دیگران (چشمک) - این بلاگر اسمایلاش کجان هنوز نمی دونم -
بر گردیم به وضع شکم که این مدت داره از دست دستپخت من و این غذاهای مالزیایی فحش نثارم می کنه ..
کاش فقط این بود بین میوه ها هم من فقط مزه سیب سبز و موز و پرتقال را همون مزه پیدا کردم ! که پرتقال ش خوش مزه تره . فکر کنم که مزه ساندیس های راهپیمای دی ماه مردم ! از این آب میوهای شکیل مثل تک دانه اینجا بهتر بود ...