مرگ

مرگ است
آن هنگام كه گوشه‌ای نشسته‌ای
و ماه را دنبال می‌كنی
و منتظری كه از
گوشه‌ای
سايه‌ای،
صدایی،
نوری،
پيدا شود
و در همان حال به خواب می‌روی.

مرگ است
آن هنگام كه هراسناك چشمانت را باز می‌كنی
و رد پایی را می‌بينی
كه به ناكجا ختم می‌شود
و خودت را
كه به ناكجا
دل بسته‌ای.

مرگ است
شب‌هایی چنين
مرگ
است.

"مال من نبود ا"