| دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس | نسیم روضه شیراز پیک راهت بس |
| دگر ز منزل جانان سفر مکن درویش | که سیر معنوی و کنج خانقاهت بس |
| وگر کمین بگشاید غمی ز گوشه دل | حریم درگه پیر مغان پناهت بس |
| به صدر مصطبه بنشین و ساغر می‌نوش | که این قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس |
| زیادتی مطلب کار بر خود آسان کن | صراحی می لعل و بتی چو ماهت بس |
| فلک به مردم نادان دهد زمام مراد | تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس |
| هوای مسکن ملوف و عهد یار قدیم | ز ره روان سفرکرده عذرخواهت بس |
| به منت دگران خو مکن که در دو جهان | رضای ایزد و انعام پادشاهت بس |
| به هیچ ورد دگر نیست حاجت ای حافظ | دعای نیم شب و درس صبحگاهت بس |
این بیت پررنگ شده نشون می ده با ما نبودن!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر