آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفتتا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بینبر شمع نرفت از گذر آتش دل دوشدور از رخ تو دم به دم از گوشه چشمماز پای فتادیم چو آمد غم هجراندل گفت وصالش به دعا باز توان یافتاحرام چه بندیم چو آن قبله نه این جاستدی گفت طبیب از سر حسرت چو مرا دیدای دوست به پرسیدن حافظ قدمی نه

آیا چه خطا دید که از راه خطا رفتکس واقف ما نیست که از دیده چه​ها رفتآن دود که از سوز جگر بر سر ما رفتسیلاب سرشک آمد و طوفان بلا رفتدر درد بمردیم چو از دست دوا رفتعمریست که عمرم همه در کار دعا رفتدر سعی چه کوشیم چو از مروه صفا رفتهیهات که رنج تو ز قانون شفا رفتزان پیش که گویند که از دار فنا رفت